سد

توی کمی سکوت و دیدن و خلوت و رها کردن می‌گذرونم این روزها رو.
بی هیچ تلاش دیگه‌ای...
خیلی تلاش کردم. برای هر چیزی خیلی تلاش‌های زیاد...

نگه داشتن آدم‌ها، دوست داشتن، دوست داشته شدن، پیدا کردن کار، پیدا کردن مسیر، بیرون اومدن از فقر...

حالا همه چیز رو رها کردم. حالم خوبه؟ نه. ولی آرومم.
اسم گذاشتن اشتباهه. یکی بهش میگه خدا. یکی یه چیز دیگه. اما به این جریانی که وجود داره پناه بردم.