سد

وقتی میدونی باید چیکار کنی و راه با تمرکز روی خودت روشن میشه ولی نمیتونی. این پشت پا زدن به نعمتیه که داری. من این زمان رو دارم از دست میدم و این خیلی بده. خیلی. باید متمرکز بشم. باید توجهم رو از حالت واید بیارم رو نقطه. میدونید چی میگم؟
اما هر روز میگم فردا و فردا وقتی بیدار میشم حالم بده و فقط میخوام بگذره.
پناه بردن به راه های مخرب. برای یکی سیگاره برای یکی گله برای یکی سوشال مدیا ست و برای یکی سکس یا هزاران راه دیگه.
من تونسته بودم آروم شم. به "حال" نگاه کنم و تو حال باشم. اضطراب لعنتی اما نمیذاره.
ولی صرفا در مورد این پست بهم راه حل ندید. چون میگم خودم راهشو میدونم. راستش خسته شدم از بس هی همه میگن برو ورزش کن برو فلان برو بهمان. عی بابااااا. نه. نه.

باید خودمو پیدا کنم... و راهش رو از درونم میبینم